Ξεπουλιέται άλλη μια Κερδοφόρα
Ελληνική Βιομηχανία
Του Γ. Βεργιάννη
Μια από τις ελάχιστες κερδοφόρες Ελληνικές βιομηχανίες, οδηγείται σε βρώμικο ξεπούλημα. Οι δε εργαζόμενοι βρίσκονται σε κατάσταση πανικού από τις εξόφθαλμες μεθοδεύσεις, καθώς η «πόρτα της εξόδου» είναι πλέον κάτι περισσότερο από ορατή.
Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) φθίνει καθημερινώς και ο πρόεδρος των εργαζομένων κάνει λόγο για τακτικές επιχειρηματικών ομάδων, που αποσκοπούν στη δημιουργία ολιγοπωλίου Ζάχαρης μέσα στην Ε.Ε.
Στο καρφί…
Η εταιρία βρίσκεται σε διαδικασία πώλησης και τα κοράκια κάνουν μαύρους κύκλους από πάνω της. Δεν είναι λίγοι αυτοί που εκδηλώνουν ενδιαφέρον με πρώτους και καλύτερους τους αλλοδαπούς!
Οι συνέπειες από την πώληση της εταιρίας θα είναι ολέθριες αφ’ ενός για την τιμή του προϊόντος, αφ’ εταίρου για τους εργαζομένους, καθώς δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη σαν ασφαλιστική δικλίδα προστασίας τους από την ενδεχόμενη πώλησή της και την επακόλουθη απόλυσή τους.
Χαρακτηριστικά δηλώνει ο κ. Βαρκάκης: «Είμαστε κρεμασμένοι. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα ούτε μετατάξεων ούτε κάτι άλλο που να μπορεί να μας διασφαλίσει σ’ ένα βαθμό. Η τιμή της Ζάχαρης θα εκτιναχτεί στα ύψη. Κάποιοι στους χώρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης θέλουν να μετατρέψουν τη Ζάχαρη σε ένα ολιγοπώλιο»
«Γιατί την πουλάνε, αφού είναι κερδοφόρα;»
Μια ακόμα κερδοφόρα επιχείρηση, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει μια σημαντική πηγή εσόδων την δύσκολη περίοδο που διανύουμε, παραδίδεται - εκποιείται από τη δωσίλογη κλίκα που κυβερνά, πιθανόν και σε Αλλοδαπό «επενδυτή»…
Ακόμα και κάποιος που δεν γνωρίζει, μπορεί να καταλάβει, ότι οι ελλείψεις του συγκεκριμένου αγαθού στην παγκόσμια αγορά, θα μπορούσαν να καταστήσουν την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης Πρωταγωνίστρια ανά την υφήλιο αυξάνοντας ραγδαία τα κέρδη της και δίνοντας σοβαρή ανάσα στην Ελληνική οικονομία.
Συνεχίζοντας ο κ. Βαρκάκης λέει: "Πρόκειται για οργανωμένο σχέδιο επιχειρηματικών κύκλων το οποίο ξεκίνησε το 2006. Μέχρι τότε η Ελλάδα είχε το δικαίωμα να παράγει συνολικά 320.000 τόνους Ζάχαρης.
Το 2007 όμως, τα πράγματα άλλαξαν αφού ψηφίστηκε νόμος ο οποίος, περιορίζοντας τις πιστώσεις των Μεσογειακών χωρών και κατ’ επέκταση και της Ελλάδος, καθόριζε σαν μέγιστη δικαιούμενη παραγωγή τους 158.000 τόνους. Δηλαδή έκοψαν την παραγωγή μας στα μισά".
Αυτό ήταν ένα αποφασιστικό χτύπημα που είχε σαν αποτέλεσμα την πτωτική πορεία της εταιρίας η οποία συνεχίστηκε μέχρι και το 2010.
Το 2011 όμως, η εταιρία ανέκαμψε και πέρασε και πάλι στην κερδοφορία.
Δεν έχει οριστεί ούτε ποσό Πώλησης...!
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί και το γεγονός, ότι ενώ η εταιρία έχει μπει σε διαδικασία πώλησης, δεν έχει οριστεί ακόμα το ποσό που θα πρέπει ο αγοραστής να καταβάλλει. Αυτό λένε θα προσαρμοστεί ανάλογα με τις προσφορές που θα πέσουν στο τραπέζι κατά τον… «διαγωνισμό».
Το παρασκήνιο καλά κρατεί με θύμα την «ΕΒΖ» η οποία οδηγείται σαν πρόβατο επί σφαγής μιας κι αυτή τη στιγμή η χρηματιστηριακή της αξία είναι 35.000.000 ευρώ. Ιδιαίτερα χαμηλή τιμή αν αναλογιστείτε ότι αυτή την ώρα, η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης έχει πέντε (5) εργοστάσια στην Ελλάδα και δύο (2) στην Σερβία.
Η μεθόδευση αυτή εντάσσεται στις γνωστές πρακτικές που το ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ κατήγγειλε σε αναρίθμητες παρόμοιες περιπτώσεις που προηγήθηκαν, αφού είναι γνωστή η προσπάθεια βιομηχανικής απογύμνωσης της χώρας που συντελείται επί σειρά ετών με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα.
Είναι προφανές το «ξεπούλημα» της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης και η εξαθλίωση των εργαζομένων της.
Από τη μια δεν ανακοινώνεται ποσόν πώλησης - το οποίο θα προκύψει μ’ ένα μαγικό τρόπο κατά τον διαγωνισμό - κι από την άλλη γίνονται χρηματιστηριακά μαγειρέματα με στόχο την απαξίωση της εταιρίας ώστε να καταστεί απολύτως ευάλωτη.
Η εγκληματική τους δράση συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, προκειμένου να εξυπηρετηθούν απρόσκοπτα τα βρώμικα σχέδιά τους.
Μια κυβερνητική συνομοταξία πολιτικών απατεώνων την οποία αποτελούν όλα τα συστημικά κόμματα, κλέβει το ψωμί του Έλληνα εργάτη, τον καθιστά επαίτη και θρυμματίζει την Εθνική Αξιοπρέπεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου