Οι μισθοί, τα κατεστημένα και οι επιδιώξεις τους.

Ενώ η συρρίκνωση της οικονομίας συνεχίζεται, οι επιχειρήσεις κλείνουν, η ανεργία ξεπερνά κάθε προηγούμενο και η αναζήτηση διεθνούς λύσης παραμένει κύριο ζητούμενο από τους κυβερνώντες που άλλο τίποτα δεν γνωρίζουν από την υποτέλεια και την υπακοή στην διεθνή τοκογλυφία, τώρα τίθεται σε συζήτηση η μείωση των μισθών.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός πρότεινε να μειωθούν οι μισθοί αν είναι δυνατόν με αυτό τον τρόπο να επιβιώσουν περισσότερες επιχειρήσεις. Με ένα επιχείρημα που δεν έχει καμία αξία, αφού στην πραγματικότητα, η ελαστικότητα στην εργασία επιτρέπει συμβάσεις περιορισμένου ορίζοντα, απασχόληση λίγων ημερών, λίγων ωρών και σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει φραγμός στην δυνατότητα προσαρμογής της εργασίας.


Τι άλλο εκτός από την εξαθλίωση και την προσφορά για λεηλασία εξυπηρετεί αυτή η συζήτηση. Με συνδικαλισμό ελεγχόμενο από ίδιους μηχανισμούς που οδήγησαν στη χρεοκοπία ή ελεγχόμενο από τους κομμουνιστές των οποίων οι προοπτικές παραμένουν μηδενιστικές, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι καλούνται να αντιληφθούν την ανάγκη να ξεπεραστούν τόσο οι πολιτικοί όσο και οι συνδικαλιστές.


Τώρα, το ζητούμενο είναι μια ολοκληρωτική ανατροπή του συστήματος. Η εργασία είναι η βασική αξία πλούτου και δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται με περιφρόνηση και υστεροβουλία. Αν η πολιτεία δεν μπορεί να προστατέψει την αξιοπρεπή αμοιβή εργασίας είναι απολύτως ανεπαρκής. Τα σχόλια, που ανήκουν σε διάφορους φιλελεύθερους ότι αν δεν συμφωνήσουν οι εταίροι, τότε η πολιτεία θα πρέπει να νομοθετήσει υπαινίσσονται ότι θα νομοθετήσουν σύμφωνα με τις επιταγές της τρόϊκα. Αυτός είναι ο ρόλος των πολιτικών και των συνδικαλιστών στην Ελλάδα, αφού έσπειραν τον οικονομικό αφανισμό κηρύττουν και πάλι τον νέο αναγκαστικό μονόδρομο.


Όχι δεν θα γίνει η Ελλάδα προνομιούχος χώρος της κερδοσκοπίας, αρκετά σας ανεχτήκαμε.


Πηγή: http://www.ethnikometopo.gr