Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Η ανανέωση του συστήματος από το σύστημα…

Στο κρίσιμο σημείο που βρίσκεται σήμερα η πατρίδα, απελευθερώνονται δυνάμεις τέτοιες, ώστε να μπορεί να ανατραπεί το πολιτικό κατεστημένο και διάφορες συνιστώσες του. Ακριβώς σε αυτό το σημείο το σύστημα, που διαθέτει πληθώρα μηχανισμών, μέσων και προσώπων, καθώς και μια αντίληψη εμπεδωμένη στην κοινωνία Περί «Αυθεντίας», πρόσφατα κλονισμένης, πάντως ακόμα ισχυρής, επιχειρεί την διαιώνισή του μέσα από μια ψευδεπίγραφη ανανέωση.

Στην κατεύθυνση αυτή συγκλίνουν πολλές προσπάθειες, φορέων , ομίλων, νεοπαγών πολιτικών σχηματισμών, οι οποίες συγκροτούνται από πρόσωπα που έχουν πρωταγωνιστήσει, στους χώρους της πολιτικής, πνευματικής και οικονομικής ζωής της μεταπολίτευσης.

Τι ζητούν όλοι αυτοί; Πολλά και διάφορα. Άλλοι απαιτούν την πλήρη συμμόρφωση της χώρας στις επιταγές των ξένων διευκολύνοντας μια διεθνής λύση σύμφωνη με τις αρχές του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, άλλοι ζητούν αντιμνημονιακή συσπείρωση ενώ όλα αυτά τα χρόνια υπηρετούσαν την πολιτική που οδήγησε στη χρεοκοπία, άλλοι πάλι επιζητούν την ανανέωση των κομματικών συμμοριών για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις.

Οι πρωταγωνιστές του συστήματος δήθεν συνειδητοποίησαν την προβληματική του φύση και τώρα αγωνιούν για τη σωτηρία της πατρίδας. Αν η κοινωνία δεν συλλάβει την έκταση αυτής της απάτης και δεν κατανοήσει ότι το σύστημα δεν είναι μόνον μηχανισμοί και αποφάσεις αλλά και άνθρωποι, δεν πρόκειται ποτέ να λυτρωθούμε.

Η αυτοσυντήρηση του συστήματος μπορεί να κατανικηθεί μόνον με πλήρη και καθολική απόρριψη όλων των προσώπων που το οικοδόμησαν. Αλλιώς μια νέα διάδοχη φάση θα τεθεί σε εφαρμογή. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, μεταπράτες, ψευδοδιανοούμενοι, απαρτίζουν το προσωπικό του καταρρέοντος συστήματος. Η αποδοχή τους από τα μέσα είναι διαβατήριο της ακαταλληλότητάς τους.

Θα τεθεί ευλόγως το ερώτημα, αν κάποιος εξ’ αυτών πραγματικά φιλοδοξεί να προσφέρει; Τότε και αφού απέδειξε από την πολύχρονη πλάνη του τουλάχιστον την ανεπάρκειά του, ας περιμένει στη θέση του στρατιώτη και ας αφήσει την πρωτοβουλία στην κοινωνία, στον κόσμο της εργασίας.
Τα εχέγγυα που παρέχουν με την παρουσία τους, άλλωστε ποια είναι; οι διαπιστώσεις έστω και αν γίνονται αρκούν για να αποτελέσουν αφετηρία προσπάθειας;

Η πρώτη και καθοριστική πράξη είναι η ολοκληρωτική απόρριψη. Κάθε ενέργεια του συστήματος να «ανανεωθεί» πρέπει να απομονωθεί.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου