Του Εμμανουήλ Ν. Κώνστα,
Γ. Γ. του Εθνικού Μετώπου. Το μεταπολιτευτικό τοπίο μεταβάλλεται οδεύοντας προς το άγνωστο τέλος της μακράς περιόδου σκότους που έφερε ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα. Το παγκόσμιο πρόβλημα που σαρώνει κράτη και πολίτες συναντά το ιδιότυπο ελληνικό πρόβλημα, που αποτελεί συνδυασμό εσφαλμένων έως και εγκληματικών επιλογών των πολιτικών και των τεχνοκρατών με τη γενικότερη κρίση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.
Οι αδιέξοδες και τις περισσότερες φορές αβασάνιστες επιλογές που υπαγόρευαν τα ξένα διευθυντήρια, η διεφθαρμένη και πελατειακή αντίληψη διοικήσεως και η καταστροφική γραμμή περί διεθνών λύσεων που πάντα θα προέκυπταν, έφεραν την ερείπωση. Μια ερείπωση στο αξιακό σύστημα, στην πραγματική οικονομία, στην εργασία, στην αντιπροσώπευση.
Η ανασύνθεση των πολιτικών δυνάμεων είναι πλέον αίτημα της ελληνικής κοινωνίας. Δεν έχει λάβει όμως, ακόμα ξεκάθαρα χαρακτηριστικά. Σε αυτό συντελεί το επικοινωνιακό σύστημα που παραμένει πυλώνας του σαθρού συστήματος. Συντελεί επίσης, η δυσκολία των Ελλήνων και των Ελληνίδων, να συνειδητοποιήσουν την έκταση της ανεπάρκειας και της προδοσίας των πολιτικών και των άλλων ψευτοελίτ της μεταπολίτευσης.
Σε αυτή την πολύπλευρη κρίση ο εθνικισμός είναι μόνη δύναμη αποδεδειγμένα ικανή να ανταποκριθεί στον ιστορικό της ρόλο. Είναι η μόνη δύναμη που εναντιώθηκε στην υπερεξουσία των διευθυντηρίων και αντιστρατεύτηκε την κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας. Αυτής της κυριαρχίας που έχει καταλυθεί ολοσχερώς σήμερα αλλά είχε ήδη περιοριστεί ουσιαστικά από τις προηγούμενες συνθήκες. Είναι η μόνη δύναμη που αντιστέκεται στην παγκόσμια κυριαρχία των μη παραγωγικών κεφαλαίων. Είναι η μόνη δύναμη που παραμένει υπερασπιστής των δικαιωμάτων της κοινότητας των πολιτών του εθνικού κράτους. Είναι η μόνη δύναμη που υψώνεται στην κίνηση των λαθρομεταναστών, βασικού παράγοντα υποβάθμισης και αλλοίωσης των κοινωνιών.
Είναι η μόνη δύναμη που δεν έπαψε ποτέ να προτάσσει την σημασία της εθνικής οικονομίας που όπως περίτρανα αποδείχτηκε θα αποτελούσε λύση και καταφυγή στης δραματικές εξελίξεις που ζούμε. Είναι η μόνη δύναμη που παρέμεινε συνεπής στην τόσο δικαιωμένη θέση της , σήμερα στην κυριαρχία της παρακμής, ότι τα έθνη δημιουργούν πολιτισμούς. Είναι η μόνη δύναμη που υπαγόρευε ως ζωτική αναγκαιότητα την αμετακίνητη υπεράσπιση των εθνικών θέσεων, όταν όλοι οι άλλοι προχωρούσαν σε κάθε μορφής συνδιαλλαγή.
Στην εικόνα πολιτικού αδιεξόδου, όπου τα αίτια σταδιακά γίνονται γνωστά και κατανοούνται από την κοινή γνώμη, αυτή η ζωογόνα δύναμη αναγέννησης του εθνικισμού είναι η μόνη που μακριά από ανοησίες και γραφικότητες, μακριά από περιχαρακώσεις και παιδισμούς, οφείλει να πρωταγωνιστήσει στη δημόσια ζωή όποιες και αν είναι οι εξελίξεις.
Ο απερχόμενος πολιτικός κόσμος του δανεισμού και της χρεοκοπίας, της χώρας και των ιδεών, μετέρχεται κάθε μέσον για να συντηρήσει την αμαρτωλή και εντεταλμένη εξουσία του. Θα πρέπει να γνωρίζουμε κάθε στιγμή που όλοι αυτοί αγορεύουν, ότι ψεύδονται και κινδυνολογούν και ότι σε κάθε περίπτωση είναι οι υπεύθυνοι για όσα έχουν συμβεί, για την κακή πορεία της πατρίδας.
Το αίτημα σωτηρίας δεν απευθύνεται παρά μόνο σε καθαρές δυνάμεις με βλέμμα στο μέλλον της πατρίδας και όχι των υπερεθνικών σχηματισμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου