Η διεθνής συγκυρία και η Ελλάδα

Του Εμ. Κώνστα,
Γ.Γ. του Εθνικού Μετώπου

Μέσα στη θύελλα των εξελίξεων που συμβαίνουν στην Ελλάδα και στο διεθνές περιβάλλον δεν έχει γίνει ίσως αντιληπτό, παρά την επίμονη δημοσιότητα, ότι ολόκληρη η διεθνής κοινότητα ασχολείται με την Ελλάδα.

Ο πρόεδρος των Η.Π.Α, ο ηγέτης της Ρωσίας, της Γαλλίας , της Γερμανίας, οι κορυφαίοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι πάντες αναφέρονται στην Ελλάδα. Ποτέ δεν είχε το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας η χώρα μας σε τέτοιο βαθμό. Προφανώς η παγκόσμια οικονομική κρίση που προκλήθηκε από την ασυδοσία των κερδοσκοπικών κέντρων και τη μη ελεγχόμενη εξέλιξη της παγκοσμιοποίησης καθιστούν την Ελλάδα έναν συνειδητό ή ασυνείδητο καθοριστικό παράγοντα για την πορεία του παγκόσμιου οικονομικού και νομισματικού συστήματος.

Αυτή η ανάλυση έχει από μόνη της τα χαρακτηριστικά μιας διεξόδου από την δύσκολη θέση. Ανεξάρτητα από την τελική απόφαση και τη διαχείρισή της, σημαίνει πρώτον ότι η Ελλάδα διαθέτει αντικειμενική διαπραγματευτική δύναμη και δεύτερον φανερώνει την τεράστια έκταση του παγκοσμίου προβλήματος και τις ανυπολόγιστες συνέπειες του.

Η ίδια η φύση και η σημασία του προβλήματος δείχνουν το δρόμο της λύσης. Όταν ακόμα και πολιτικοί, όπως ο Στέφανος Μάνος, δεδομένων φιλελεύθερων απόψεων, ομολογούν την αναγκαιότητα στροφής στην εσωτερική παραγωγή προϊόντων για την εγχώρια κατανάλωση, γίνεται κοινή συνείδηση πρώτον η αξία παραγωγικής ανασυγκρότησης και δεύτερον ότι η ροπή της παγκόσμιας οικονομίας δεν είναι μονόδρομος.

Ποια όμως στοιχεία φαίνεται να απουσιάζουν πλήρως από τη συλλογιστική των Ελλήνων πολιτικών; Πρώτον, η εκτίμηση του πραγματικού προβλήματος. Στο βωμό των εντυπώσεων και στην ευκολία της αξιοποίησης της οργής, ελάχιστοι εμβαθύνουν. Τα εκατομμύρια που έπεσαν τα κομματικά ταμεία για την μελέτη των πολιτικών προβλημάτων, ήταν κι αυτά στο κενό. Δεύτερον, ο ορίζοντας του πολιτικού τοπίου, μετά την 17η Ιουνίου, δυστυχώς θα αναδείξει δυο σχολές: τους υποταγμένους, που εκλιπαρούν για μια λύση λιγότερο επώδυνη, και τους χαοτικούς εκπροσώπους ενός σοσιαλισμού με πολλές και ασαφείς προτάσεις, ανέτοιμους για οτιδήποτε σοβαρό. Η πολιτική συμπεριφορά των Ελλήνων εκλογέων διαφοροποιήθηκε μεν, αλλά μέσα στα όρια των δυνατοτήτων που επέτρεπε το σύστημα. Έτσι μαζικά μετακινούμενοι από το ΠΑΣΟΚ οδηγούνται στο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, αλλά μάλλον ωθούμενοι από προσωπικές ή παραταξιακές αντιλήψεις.

Αυτό το ανθρώπινο δυναμικό και η δέσμες ιδεών δεν αποτελούν υλικό για την ανασύνθεση που έχει ανάγκη ο τόπος. Δηλώνουν όμως την χρεοκοπία του απερχόμενου πολιτικού κόσμου. Το Ευρωπαϊκό «πατριωτικό» μέτωπο περιορίζει την ανάλυσή του στην διατήρηση του κεκτημένου της Ευρωζώνης με το επιχείρημα ότι αλλού είναι χειρότερα και η άλλη πλευρά έχει ως κύριο επιχείρημα ότι θα αλλάξει την Ευρώπη. Ένας κενός πραγματικού περιεχομένου διπολισμός υπό την σκιά των διεθνών εξελίξεων, που αγνοεί την δύναμη της Ελλάδας και το γεγονός ότι άνθρωποι, μέσα παραγωγής, έδαφος- φυσικό περιβάλλον, γνώσεις, μπορούν να αποτελέσουν την απαρχή μιας νέας πορείας.

Αυτό το θεμελιώδες στοιχείο, ότι η Ελλάδα πρέπει να τεθεί πρώτα στην προσπάθειά μας, όποιες και αν είναι οι εξελίξεις παγκοσμίως, απουσιάζει και πρέπει να καταστεί σημαία για τους εθνικιστές. Γιατί, είτε τηρηθούν οι δεσμεύσεις, είτε αναθεωρηθούν, είτε παραμείνει ως έχει η ευρωζώνη, είτε ανασχηματιστεί, είτε διαλυθεί το παρόν ευρωπαϊκό μόρφωμα είτε μετεξελιχτεί, η ισχυροποίηση και η δυνατότητά μας να αυτοσυντηρηθούμε και να προοδεύσουμε είναι πια περισσότερο από ποτέ αναγκαία.

Πηγή: http://www.ethnikometopo.gr/