Περί της Νέας Αξιολόγησης των Εκπαιδευτικών

Της Ελένης Παπαδοπούλου,

Εκπαιδευτικού, Υπεύθυνης Νεολαίας Θεσ/νίκης

Προ ημερών κατετέθη από την Ομάδα Εργασίας του Υπουργείου Παιδείας η πρόταση για την Αξιολόγηση των Εκπαιδευτικών.

Είναι σαφές, πως αξιολόγηση πρέπει να υφίσταται, ώστε να διασφαλιστεί η ορθή λειτουργία της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ωστόσο στην εν λόγω πρόταση διαβάζουμε εν ολίγοις, πως οι εκπαιδευτικοί θα αξιολογούνται από πρόσωπα κι όχι επιτροπές.

Πιο συγκεκριμένα, από τον Διευθυντή του εκάστοτε σχολείου κι από τον Σχολικό Σύμβουλο.

Αυτού του είδους η αξιολόγηση εγείρει ποικίλα και εύλογα ερωτήματα. Για παράδειγμα, βάσει ποιων κριτηρίων θα αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί; Πώς διασφαλίζεται η αντικειμενικότητα αυτών; Στην γραπτή πρόταση διατυπώνονται κυρίως αοριστολογίες και ασάφειες πασπαλισμένες με πλήθος όμορφων λέξεων εντυπωσιασμού.

Επιπλέον η αξιολόγηση από πρόσωπα και δη του εργασιακού περιβάλλοντος μπορεί κάλλιστα να είναι διαβλητή, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα μείνει ανεπηρέαστη από εργασιακές ή και διαπροσωπικές σχέσεις.

Δεδομένων των περιστάσεων, ο εκπαιδευτικός πιθανότατα θα κρίνεται ακόμη και βάσει των πολιτικών/ιδεολογικών του καταβολών και πεποιθήσεων – και όλοι ξέρουμε ποιοι θα είναι αυτοί που πρώτοι θα «αποβάλλονται». Το σύστημα προωθεί με κάθε τρόπο τον «αντιρατσισμό», πράγμα που σημαίνει πως οι εκπαιδευτικοί που εκφράζουν εθνικές/πατριωτικές απόψεις – έστω και συγκαλυμμένα – θα αξιολογούνται ως «ελλιπείς» στο βαθμολογικό πλαίσιο.

Το νέο αυτό μοντέλο αξιολόγησης, που προσπαθεί να εισάγει το Υπουργείο Παιδείας, δεν μπορεί να είναι λειτουργικό και αποτελεσματικό, καθώς βασίζεται σε παλαιού τύπου μοντέλα στυγνού επιθεωρητισμού και κατηγοριοποιεί τον εκπαιδευτικό με κριτήρια μη μετρήσιμα, καταλήγοντας εν τέλει να τον πνίγει μέσα σ’ ένα πολυπλόκαμο πλαίσιο αξιολόγησης τύπου Big Brother.