Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

Η αιματοβαμμένη 14η Ιουλίου της Νίκαιας και ο πόλεμος που έρχεται!






γράφει ο Βασίλειος Π. Δοργανάς
Στέλεχος της Διευθύνσεως Ιδεολογία και Εκπαιδεύσεως

Την περασμένη εβδομάδα, ανήμερα του επίσημου κρατικού εορτασμού της επετείου της αλώσεως της Βαστίλης το 1789, σημειώθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας μια ακόμη πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση με πολλές δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Ένας τυνησιακής καταγωγής, νόμιμος πλην όμως γνώριμος από τις αρχές ως σεσημασμένος μικροκακοποιός, μετανάστης σκόρπισε τον τρόμο και τον θάνατο στρέφοντας ένα μεγάλων διαστάσεων φορτηγό όχημα εναντίον περαστικών αλλά και πλήθους ανθρώπων, τόσο Γάλλων όσο και τουριστών, που βρίσκονταν συγκεντρωμένοι στην γραφική "Promenade des Anglais" ώστε να θαυμάσουν τα εθιμοτυπικά εορταστικά πυροτεχνήματα, πρώτου πέσει νεκρός από τα πυρά των αστυνομικών δυνάμεων. Οι σκηνές που ακολούθησαν με δεκάδες πτώματα και εκατοντάδες τραυματίες να κείτονται στους δρόμους μέσα σε λίμνες αίματος, τους κατατρομοκρατημένους ανθρώπους να θρηνούν ή να τρέχουν αλλόφρονες αναζητώντας οικείους τους, τους πάνοπλους αστυνομικούς σε κατάσταση συναγερμού και τους συγκλονισμένους τραυματιοφορείς είναι αυθεντικές σκηνές πολέμου, οι οποίες όμως αυτήν τη φορά δεν προέρχονται από την Βαγδάτη ή τη Λωρίδα της Γάζας αλλά από ένα απ'τα ομορφότερα γαλλικά μεσογειακά θέρετρα.


Ωστόσο το μακελειό της Νικαίας δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία. Λίγες ημέρες νωρίτερα ο Πατρίκ Καλμάρ, αρχηγός των υπηρεσιών κρατικής ασφαλείας, είχε προειδοποιήσει την γαλλική εθνοσυνέλευση ότι ήταν ζήτημα χρόνου να σημειωθούν τρομοκρατικές επιθέσεις με παγιδευμένα αυτοκίνητα ενώ είχε επισημάνει και τον κίνδυνο μιας "αναμέτρησης μεταξύ της Ακροδεξιάς και του μουσουλμανικού κόσμου". Στις 13 του περασμένου Ιουνίου ένας αξιωματικός της γαλλικής αστυνομίας και η σύντροφός του είχαν δολοφονηθεί μπροστά στα μάτια του τρίχρονου παιδιού τους από ισλαμιστή τρομοκράτη ο οποίος δεν είχε παραλείψει μάλιστα να απευθύνει  και μηνύματα μέσω διαδικτύου. Και όλα αυτά δεν ήταν φυσικά παρά μόνο η συνέχεια της σφαγής του αεροδρομίου των Βρυξελλών, του "Bataclan" και του "Charlie-Hebdo"!


Αυτές τις τόσο τραγικές όσο και κρίσιμες στιγμές η βασική αντίδραση του πολιτικού κόσμου και του δημοσιογραφικού κατεστημένου ήταν η έκκληση για αποφυγή κάθε "συνταύτισης" μεταξύ της τρομοκρατίας και του Ισλάμ ή της ευρύτερης παρουσίας αλλογενών πληθυσμών. Μάλιστα ο κακόφημος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς (γνωστός από τον αισχρό ρόλο που είχε διαδραματίσει ως υπουργός εσωτερικών στην καταστολή του μαζικού κινήματος κατά του εκφυλισμού του θεσμού του γάμου το 2013) δήλωσε ότι η Γάλλοι θα έπρεπε να μάθουν να ζουν με αυτόν τον κίνδυνο καθώς και άλλοι αθώοι θα πέθαιναν προτού αυτή η κατάσταση υποχωρήσει έπειτα από πολλά χρόνια. Αξιοσημείωτο και ιδιαιτέρως δυσοίωνο είναι και το γεγονός ότι την επαύριον της σφαγής της Νικαίας,
ο υπουργός εσωτερικών Μπερνάρ Καζνέβ ζήτησε την κινητοποίηση τουλάχιστον 10.000 από τους 50.000 χιλιάδες υπάρχοντες εφέδρους στην γαλλική επικράτεια, πράγμα που δεν έχει ξανασυμβεί από την εποχή του πολέμου της Αλγερίας! 

Εντούτοις  πέρα από την δικαιολογημένη αγανάκτηση ή την οδύνη για τα θύματα και τις ευθύνες των υπευθύνων είναι πάνω απ' όλα αναγκαία μια σοβαρή εκτίμηση της κατάστασης και η χάραξη μια ξεκάθαρης προοπτικής για τις μέρες που πρόκειται να έρθουν.  Παρά τα ύστατα σαλπίσματα της κυρίαρχης προπαγάνδας είναι καταφανές πλέον ότι η "πολυπολιτισμική" κοινωνία που επί δεκαετίες πάσχιζαν να οικοδομήσουν τα ευήμερα φιλελεύθερα συστήματα, με την αμέριστη σ' αυτήν τους την προσπάθεια στήριξη των εκφυλισμένων αριστερών και μεταμαρξιστικών ιντελλιγκεντσιών, όχι μόνο αποτυγχάνει στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο αλλά και δημιουργεί μια άνευ προηγούμενου κατάσταση βίας και γενικευμένης τρομοκρατίας. Η διάλυση της εθνοπολιτισμικής ομοιογένειας των ευρωπαϊκών εθνών μέσω της αποδόμησης της ταυτότητάς τους και της εγκατάστασης αλλογενών πληθυσμών στις χώρες τους, όχι μόνο δεν κατάφερε να φέρει την "ανοιχτή κοινωνία" του "πολυπολιτισμικού πλούτου" της "ποικιλίας" και των "ανταλλαγών" αλλά απεναντίας εισήγαγε στην μέχρι πρότινος  ευνοημένη από τις ιστορικές συγκυρίες δυτική Ευρώπη καταστάσεις βίαιων εθνοτικών και θρησκευτικών συγκρούσεων και επιβάλει μέτρα περιστολής των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών και αυστηρού κοινωνικού ελέγχου.

Ακόμα κι αν "όλοι οι μουσουλμάνοι δεν είναι τρομοκράτες" αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι όλοι οι δράσαντες μακελάρηδες και τρομοκράτες ήταν μουσουλμάνοι κι ότι υπάρχει μια αιτιολογική σχέση μεταξύ τρομοκρατίας και ισλαμικής παρουσίας επί ευρωπαϊκού εδάφους. Θα ήταν σφάλμα ωστόσο να πιστέψει κανείς ότι οι συγκρούσεις αυτές οφείλονται αποκλειστικά και μόνον στην εξάπλωση μιας πολιτικο-θρησκευτικής ιδεολογίας και στην προκειμένη περίπτωση του ισλαμισμού. Σε πολλές περιπτώσεις οι δράστες είναι πρόσφατα και ταχύτατα ριζοσπαστικοποιημένοι απόγονοι μεταναστών πράγμα το οποίο υποδηλώνει ένα υποβόσκον και σφοδρότατο μίσος κατά των "χωρών υποδοχής" που βρίσκει διέξοδο και πεδίο εκδήλωσης μέσω του ισλαμισμού. Τα βαθύτερα και πραγματικά όμως αίτια είναι η ύπαρξη και η διαβίωση στην Ευρώπη εκατομμυρίων ξεριζωμένων οι οποίοι στερούνται ουσιαστικά ταυτότητας ευρισκόμενοι σε χώρες που στην πραγματικότητα δεν θα γίνουν ποτέ δικές τους κάτι που τους σπρώχνει στον πιο κτηνώδη μηδενισμό, οργανικό παραγωγό του μηδενισμού των φιλελεύθερων κοινωνιών.


Έναντι αυτής της κρίσιμης κατάστασης η αντίδραση των κυβερνήσεων δεν θα είναι άλλη από την γενικευμένη και προληπτική καταστολή, την διόγκωση των δυνάμεων ασφαλείας και ασφαλώς την περιστολή της ελευθερίας της έκφρασης. Όμως και αυτά τα μέτρα θα αποδειχτούν ανεπαρκή αφού κανένας μηχανισμός, κρατικός ή διοικητικός, δεν μπορεί να εξασφαλίσει έναν αυξημένο βαθμό αποτελεσματικότητας όταν δεν στηρίζεται σε έναν συμπαγή πληθυσμό του οποίου να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη και την ενεργή συμμετοχή. Ακόμα χειρότερα, στην προσπάθειά τους να διαφυλάξουν την "τάξη" οι καθεστωτικές κυβερνήσεις θα στρέψουν αναπόφευκτα την καταστολή τους κατά των εθνικιστικών και ταυτοτικών κινημάτων αποκεφαλίζοντας έτσι την εθνική και ευρωπαϊκή αντίσταση και ρίχνοντας το ηθικό των λαών! Όμως η αποτυχία τους είναι προδιαγεγραμμένη αφού οι "διαφοροποιημένες" κοινωνίες αποδεικνύονται στην πραγματικότητα κοινωνίες γενικευμένης δυσπιστίας, αμοιβαίας εχθρότητας και ακατάπαυστου κρατικού αυταρχισμού. Όλες οι χώρες της δυτικής Ευρώπης που επέτρεψαν την αλλοίωση της πληθυσμιακής τους σύνθεσης είναι καταδικασμένες να περάσουν από μια περίοδο συγκρούσεων κι ανείπωτων ιστορικών δοκιμασιών που θα καθορίσουν και την μελλοντική τους ύπαρξη. 

Μέσα σ' αυτήν την κατάσταση μόνος πόλος αντίστασης θα παραμείνουν οι Εθνικιστές στους οποίους ανατίθεται εκ των πραγμάτων η ιστορική αποστολή της σωτηρίας των εθνών τους αλλά και της προάσπισης ολοκλήρου του ευρωπαϊκού πολιτισμού! Συνεπώς η στάση τους θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη και απαλλαγμένη από κάθε πνεύμα συνδιαλλαγής με τις συστημικές πολιτικές δυνάμεις. Διότι εάν η καταστολή αποτέλεσε την πάγια στάση του συστήματος έναντι των Εθνικιστών, μια άλλη τακτική ουδετεροποίησής τους είναι η απόπειρα ενσωμάτωσής τους στο σύστημα, ιδίως όταν καλούνται να συνταχθούν σε προωθούμενα από την δεξιά ή την ακροδεξιά εγχειρήματα "εθνικής ενότητας".

Οι συνεπείς και ριζοσπάστες Εθνικιστές γνωρίζουν όμως καλά ότι τέτοια συνθήματα αποτελούν την πιο μεγάλη απάτη όταν προέρχονται από δυνάμεις που εδώ και δεκαετίες  είτε επεδίωξαν, είτε επέτρεψαν, είτε ευνόησαν, είτε ανέχθηκαν είτε και απέτυχαν να αποτρέψουν την δημιουργία της σημερινής κατάστασης. Έχουν ξεκάθαρη συνείδηση του πόσο ανώφελη είναι η υπεράσπιση μιας ιστορικά χρεωκοπημένης τάξης κι ενός καρκινικού συστημικού Κράτους, γι' αυτό και θέτουν ως μέγιστη προτεραιότητα τους την προάσπιση του πραγματικού έθνους, όχι των υπηρεσιών και των κρατικών ή παρακρατικών θυλάκων, αλλά του ζωντανού λαϊκού οργανισμού που βάλλεται και αγωνίζεται και που μόνο αυτός θα δώσει αύριο τις δυνάμεις για την αναγέννηση της Ελλάδος!

Βασική και αδιαπραγμάτευτη στάση τους οφείλει να είναι η εναντίωση στα ανώφελα  κατασταλτικά μέτρα του συστήματος τα οποία δεν θα παραλείψουν να στραφούν (κυρίως) εναντίον τους, όπως θα πρέπει και να σφραγίσουν ερμητικά τα ώτα τους απέναντι στις εκκλήσεις για "εθνική ενότητα" γνωρίζοντας ότι πρόκειται απλώς και μόνο για δόλια σύνθηματα όσο δεν είναι ξεκάθαρο από ποιον προέρχεται και σε ποιά βάση στηρίζεται η "ενότητα" αυτή!  Και φυσικά όταν και όπου κι αν χρειαστεί να δώσουν εμπράκτως τη μάχη για το Έθνος και την Πατρίδα θα το πράξουν αποκλειστικά και μόνον με τους δικούς τους όρους, έχοντας ως απώτερο κι αμετακίνητο στόχο τους την συντριβή του συστήματος και την δημιουργία μιας εθνικιστικής και κοινωνικής νέας εξουσίας, μονής προϋπόθεσης για την εθνική ανάταση και σωτηρία!









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου