Πολλές εξουσίες καμία για την πατρίδα.

Η κυβέρνηση στη χώρα ασκείται από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α και τους ΑΝ.ΕΛ. Αυτοί ασκούν εξουσία αλά όπως συνήθως συμβαίνει δεν είναι οι μόνοι που διατηρούν την εξουσία. Τις περισσότερες φορές κυβέρνηση και εξουσία δεν ταυτίζονται. Έτσι, παράλληλα με την κυβερνητική εξουσία έχουμε την παρουσία ενός οικονομικού - επικοινωνιακού κατεστημένου, έχουμε κοινότητες ξένων συμφερόντων που έχουν σοβαρά μερίδια εξουσίας, αλλά έχουμε και μια σοβαρή άσκηση εξουσίας από τους αντιεξουσιαστές, αναρχικούς και τρομοκράτες.

Η ιδιότυπη σύνθεση εξουσιών άλλοτε λειτουργεί με αντιθέσεις και συγκρούσεις και άλλοτε με συμπόρευση αναγνωρίζοντας, οι διάφοροι φορείς εξουσίας το δικαίωμα στην άσκηση της όπου υπάρχει το ανάλογο προνομιακό πεδίο.  Ο άγριος ξυλοδαρμός του καθηγητή Συρίγου στο Πάντειο πανεπιστήμιο, μια ακόμα επίδειξη ισχύος εντός των τριτοβαθμίων ιδρυμάτων από την πλευρά των αριστεριστών - αντιεξουσιαστών και άλλων συναφών δυνάμεων, έκανε σαφές ότι οι χώροι εξουσίας είναι διακριτοί...

Οι εξουσίες βρίσκονται σε μια συνεχή αλληλεπίδραση και μία διαρκή διαπραγμάτευση. Έτσι, οι βιομήχανοι στην Ελλάδα παρουσιάζονται υπέρμαχοι της ευρωζώνης εκτός λογικής, οι κυβερνώντες συνομιλούν και διαπραγματεύονται με τους φυλακισμένους τρομοκράτες ενώ υποτίθεται ότι αποτελούν τους εκφραστές της νομιμότητας, οι δικαστικοί αποφασίζουν δια αποφάσεων τους για τις αμοιβές τους και στη συνέχεια διαπραγματεύονται με την πολιτική εξουσία, τραπεζικά συμφέροντα διαρκώς συνεννοούνται με τα κοινοβουλευτικά κόμματα, τηλεοπτικά δίκτυα επιβάλλουν νόμους και η ζωή συνεχίζεται.

Καμία Εθνική γραμμή δεν υπάρχει και καμία Εθνική πολιτική δεν ασκείται. Το Εθνικό συμφέρον και η κοινή αντίληψη για την πρόοδο, την αξιοπρέπεια, την ευημερία είναι ανύπαρκτες έννοιες αφού οι διάφορες εξουσίες που παραμένουν ισχυρές εντός του ελεγχόμενου από τους ξένους κράτους, έχουν δικές τους αντιλήψεις για αυτά.

Η είσοδος και η κυριαρχία του σχετικού και του υποκειμενικού είναι αυτά που κάνουν την εξωτερική πολιτική, την εκπαίδευση , την οικονομία, ασταθείς και διαρκώς εναλλασσόμενες.

Για όλα τα θέματα υπάρχουν απόψεις ικανές να αναθεωρήσουν την κοινή λογική και τη νομιμότητα- ακόμα και αυτή του προτεκτοράτου- δίνοντας άλλη έννοια από αυτή που γνωρίζουμε. Έτσι, είναι λογικό να έχουμε σπασμένα κεφάλια καθηγητών, καμένα τρόλεϊ που διακινούνται οι φτωχοί, αίθουσες δικαστηρίων που θυμίζουν ρίγκ, περιοχές που διακινούνται ναρκωτικά σχεδόν ως μέρος ενός εθιμικού δικαίου, καταστήματα που έχουν υποστεί δεκαέξι ληστείες σε έναν χρόνο δίπλα σε αστυνομικό τμήμα, υπουργούς που αγωνίζονται για την αποφυλάκιση δολοφόνων, Ελληνικά σχολεία που μειώνουν την Ελληνική γραμματεία, εργαζομένους που έχουν να πληρωθούν δέκα μήνες, τράπεζες που νομοθετούν κατά τα συμφέροντα τους και πολλά άλλα.

Αυτό το κράτος οπερέτα, αυτό το κράτος της κάστας και των πολλαπλών εξουσιών που καμία δεν έχει ως σκοπό το Εθνικό συμφέρον είναι το προχωρημένο στάδιο παρακμής μιας πολιτικής τάξης και όσων κατεστημένων την υποστηρίζουν σε αποδρομή. Ένας συρφετός προσώπων, συμφερόντων και ιδιαιτεροτήτων που πρέπει να συντριβούν κάτω από την αποφασιστική βούληση ενός εθνικού κράτους. Όλα όσα απαρτίζουν την νομική, οργανωμένη,  πολιτική έκφραση του Έθνους πρέπει να υπακούσουν σε μια κοινή βούληση.

Εμμανουήλ Ν. Κώνστας

Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Μετώπου