Το Αλφάβητο των Κατσαπλιάδων

Σήμερα επέστρεψε η μικρότερη κόρη μου από το σχολείο της. Πηγαίνει στην Α' Δημοτικού, και είναι καιρός τώρα που μαθαίνει το αλφάβητο. Επειδή είναι φιλότιμο και εργατικό παιδί, μου έφερε το αλφάβητο (που το ξέρει ήδη από τα τέσσερά της) περήφανη να μου το πεί “απέξω”. Μου έδωσε λοιπόν ένα χαρτί το οποίο περιελάμβανε το ελληνικό αλφάβητο το οποίο και παραθέτω για να το δείτε όλοι σας (γονείς και μη) για να κρίνετε το επίπεδο αποβλάκωσης που δικτατορικά (ντε και καλά) κάποιοι αμόρφωτοι κατσαπλιάδες θέλουν να επιβάλουν στα παιδιά

μας και σε μας τους ίδιους.

Ποιητική αδεία το αλφάβητο έχει γίνει “Η ΑΛΦΑΒΗΤΑ”. Μέχρις εδώ, δεν υπάρχει τίποτα τραγικό καθώς καταλαβαίνω ότι το αλφάβητο πρέπει να παρουσιαστεί σε μικρά παιδιά ως “η αλφαβήτα” με μια παιγνιδιάρικη διάθεση για να μπορέσουν τα παιδιά να αγαπήσουν το μάθημα. Κρατώντας λοιπόν το χαρτί και ακούγοντας την κόρη μου να μου διαβάζει τα γράμματα, έκπληκτος ανακάλυψα, όπως άλλωστε βλέπετε, ότι το έψιλον δεν λέγεται έτσι αλλά έψιλο, το όμικρον λέγεται και μαθαίνεται όμικρο, το ιώτα γιώτα και το ύψιλον ύψιλο.

Βλέποντας αυτή την επίσημη και θεσμοθετημένη δικτατορία αμορφωσιάς που από καιρού μας έχει επιβληθεί, είχα σαν γονιός τις εξής επιλογές: η πρώτη να διορθώσω το λάθος που μου το έφερε η κόρη μου λέγοντας ότι “παιδί μου το Ε λέγεται έψιλον και όχι έψιλο, το Ο λέγεται όμικρον και όχι όμικρο ενώ το Υ ύψιλον και όχι ύψιλο. Το παιδί που το ήξερε, θα συμφωνούσε ότι έτσι είναι και η ιστορία θα τελείωνε εκεί. Με τη διαφορά ότι το παιδί θα κατέγραφε στο υποσυνείδητό του τη διάσταση απόψεων μεταξύ πληροφοριών που λαμβάνει από το σχολείο και πληροφοριών που λαμβάνει από τον ίδιο του τον γονέα. Και ήδη το εκπαιδευτικό σύστημα (το σύστημα), θα είχε κερδίσει πολύ νωρίς τον πρώτο του πόντο στη διαδικασία εκμάθησης στο σχολείο. Που σημαίνει με απλά λόγια ότι λόγω του χρόνου και του όγκου των πληροφοριών που ένα παιδί λαμβάνει στη σχολική του ζωή, είναι πρακτικά αδύνατο για έναν εργαζόμενο γονέα να ελέγχει την ποιότητα των πληροφοριών που λαμβάνονται εν τη απουσία του, στις ώρες του σχολείου. Πολύ περισσότερο να “αστυνομεύει” την ποιότητα των σχολικών πληροφοριών για δώδεκα χρόνια. Άλλωστε ούτως ή άλλως το παιδί αργά ή γρήγορα θα ακουστεί να λέει “μας το είπαν στο σχολείο”.

Η δεύτερη επιλογή ήταν να τσακωθώ ή να βάλω τις φωνές με το δάσκαλο ή τη δασκάλα, και με τον σύλλογο γονέων  και κηδεμόνων για αυτή την .... αβλεψία (;). Επειδή όμως έχω και άλλες δύο κόρες, μεγαλύτερες, ξέρω ήδη την απάντηση, όταν εισέρχεται κανείς στις λεπτομέρειες μιας τέτοιας αβλεψίας. Ο δάσκαλος απλώς κάνει τη δουλειά του (“δεν φταίει”), το πρόγραμμα έχει διαμορφωθεί έτσι από το Υπουργείο, η μέθοδος επιβάλλεται από το ίδιο Υπουργείο κπλ κλπ. Άρα  δεν υφίσταται λόγος να γίνομαι δυσάρεστος με κανένα δάσκαλο ή δασκάλα που “απλώς  κάνει τη δουλειά του/της”. Χαμένος κόπος και χρόνος. Απλά αναρωτιέμαι αν και εκείνος ή εκείνη έμαθε στη σχολική του/της ζωή ότι υπάρχει έψιλο, όμικρο ή ύψιλο. Επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω ακόμα κι αν αποδεχτώ ότι τα εν λόγω ονόματα γραμμάτων διδάσκονταν κάποτε σε ειδικό μάθημα για τη “μαλλιαρή” ή “δημοτικιά” ή την “κοινή” όπως λεγόταν κάποτε. Από προσωπική εμπειρία πάντως αυτά δεν υπήρχαν ούτε την εποχή που εγώ ήμουν μαθητής, ούτε την εποχή που ήταν μαθήτριες οι μεγαλύτερες κόρες μου. Επειδή είναι βέβαιο ότι κανείς  Έλληνας μέχρι σήμερα δεν έμαθε το Ε έψιλο, το Ο όμικρο και το Υ ύψιλο, είναι φανερό ότι και η δασκάλα/δάσκαλος που μοίρασε με τα χέρια του το εν λόγω φυλλάδιο/σελίδα, δεν έκανε ούτε εκείνη/ος τη δουλειά της/του. Απλώς έκανε μια πολιτική δήλωση άγνοιας: Αγνοώ την ελληνική γλώσσα και το φωνάζω έμπρακτα. Παραδέχεται λοιπόν δημόσια ότι είναι αγράμματος/η που αγνοεί την ελληνική γλώσσα, και μάλιστα το διαδηλώνει μοιράζοντας το εν λόγω φυλλάδιο σε μικρά παιδιά ως δάσκαλος. Κι ο γονέας αυτός, ο Έλληνας φορολογούμενος που καταβάλλει τους (αβάσταχτους) φόρους του, για να συντηρείται ο εν λόγω δάσκαλος στη θέση του, έχει καταβάλει τους φόρους του για να αμείβεται άνθρωπος που διαδηλώνει την άγνοιά του για την ελληνική γλώσσα και την διδάσκει κιόλας (την άγνοια, όχι την γλώσσα).

Το παρόν άρθρο είναι το αποτέλεσμα της τρίτης μου επιλογής. Αποτελεί τη μόνη μου διέξοδο διαμαρτυρίας αλλά και ενημέρωσης και των άλλων Ελλήνων γονέων. Μετάνιωσα πικρά που δεν είχα αντιδράσει την πρώτη φορά όταν άκουσα τις γνωστές πλέον δικαιολογίες περί προγράμματος υπουργείου παιδείας, περί υποχρεωτικότητος της (διεστραμμένης) διδασκαλίας. Τότε όμως δεν είχα το βήμα, τον τρόπο να δημοσιοποιήσω την διαμαρτυρία μου. Και οι συνέπειες της σιωπής μου ήταν καταστροφικές. Θέλοντας λοιπόν να βοηθήσω να περιοριστούν οι ζημιές για όλους μας, προσπαθώ να ενημερώσω παλιούς, νέους και μέλλοντες γονείς.

H διαφθορά των ελληνικών, είναι ένα από τα παλαιότερα και μεγαλύτερα κατορθώματα της μεταπολιτεύσεως. Η εισαγωγή της δημοτικής (και του μονοτονικού)  έγινε όταν ήταν υπουργός Παιδείας ο κ. Γ. Ράλλης ( αργότερα  πρωθυπουργός και υποψήφιος απέναντι στον Α.Παπανδρέου,  υιός του κ. Ι. Ράλλη, κατοχικού πρωθυπουργού και δημιουργού των Ταγμάτων Ασφαλείας που πέθανε στη φυλακή από καρκίνο καταδικασμένος σε ισόβια για εθνική αναξιότητα/προδοσία) με τον Νόμο 309/30.04.1976 «Περί οργανώσεως και διοικήσεως της Γενικής Εκπαιδεύσεως». To μονοτονικό ήταν το κερασάκι στην τούρτα της καταστροφής της γλώσσας, καθώς δεν υπήρχε Eλληνικό πρότυπο για τους ελληνικούς χαρακτήρες των υπολογιστών για πολλά χρόνια, μέχρι την εμφάνιση του προτύπου ΕΛΟΤ-928 (ISO 8859/7) το 1986. Η δημοτική έχει απολέσει πολλά από τα χαρακτηριστικά της καθαρεύουσας, π.χ. Υποτακτική, παρελθοντικούς χρόνους με εσωτερική αύξηση αλλά και πολλά χαρακτηριστικά της ορθής χρήσης της όπως π.χ. Ο νόμος της τρισυλλαβίας  κ.ο.κ. Το κυριότερο αποτέλεσμα της εισαγωγής της δημοτικής είναι η εξάλειψη βασικών χαρακτηριστικών της γλώσσας που τη συνδέουν με την αρχαία ελληνική και αποτελούν αδιάσπαστη συνέχειά της, με τρόπον ώστε να απομονώνεται η νέα ελληνική από την πηγή της, και η γλώσσα να καθίσταται φτωχότερη.  Ένα από τα χαρακτηριστικά της είναι η σταδιακή εξάλειψη του ευφωνικού ν στις καταλήξεις, με στόχο την μείωση του νοητικού πηλίκου στον άνθρωπο δια του συντονισμού που προκαλεί στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Το γελοίο είναι ότι το ευφωνικό ν είναι χαρακτηριστικό της λαϊκής γλώσσας και της δημοτικής ποίησης, που υποτίθεται υπερασπίζονται οι προστάτες των φτωχών και των αδυνάτων. Εμφανίζεται ενίοτε να ενώνει λέξεις που τελειώνουν με φωνήεν (η πρώτη) και αρχίζουν με φωνήεν (η δεύτερη). Βοηθά να παραμεριστεί η χασμωδία,ενώ γεννήθηκε (κατ' αναλογία) από ονόματα και ρήματα που τελείωναν κανονικά σε ν. Σκεφθείτε τα όμορφα και τραγουδιστά Κυπριακά! Σε λίγο θα μας πουν ότι δεν είναι Ελληνικά! Είναι προφανές ότι ο αγράμματος κατσαπλιάς που συνέταξε δολίως την διδασκόμενη στα παιδιά μας αλφαβήτα του έψιλο, όμικρο και ύψιλο αντί για έψιλον, όμικρον και ύψιλον, έκανε μια πατατιά προσπαθώντας (μετά μανίας) να εφαρμόσει ένεκα αγραμματοσύνης και φανατισμού κανόνα (ποιόν;) της δημοτικής σε αρχαία ονόματα και να  κόψει (έτσι θέλει, σιγά που θα μας ρωτήσει τώρα) το ν από το Ε ψιλόν, το Ο μικρόν, και το Υ ψιλόν, ξεχνώντας ότι είναι στην ουσία σύνθετες λέξεις. 

Το θλιβερό αποτέλεσμα είναι το έψιλο, όμικρο και ύψιλο, λέξεις που δεν υπάρχουν από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Υποθέτω ότι το Υπουργείο Παιδείας, 'Ερευνας και Θρησκευμάτων γνωρίζει το περιεχόμενο της “αλφαβήτας” που διένειμε ο/η “δάσκαλος” στο παιδί μου και στα λοιπά παιδιά της τάξης της. Αν το γνώριζε, κακώς το επέτρεψε. Αν δεν το γνώριζε θα πρέπει να λάβει τα πρέποντα μέτρα για την ορθή διδαχή των παιδιών μας. Γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να ανεχόμαστε τέτοια συμπεριφορά, είναι πλέον ανεξήγητο. Ως εδώ. Λίγη αιδώς, καταστροφείς. Η επείγουσα εγκύκλιος για την καταστροφή την έμφυλων προτύπων σας μάρανε! Σας γνωρίζω ότι η κόρη μου θα είναι απούσα την εβδομάδα που θα κάνετε την “ενημέρωση”/'προπαγάνδα” σας,  έξι χρόνια πριν φτάσει στο γυμνάσιο. 

Γιάννης Σίμος

Δικηγόρος 

Μέλος Εθνικού Συμβουλίου